Bayram öncesi Kıbrısa gideyim dedim. Son 22 yıl önce gitmiştim. Epeyce daha fazla otel ve turist gördüm. Türkiye’den daha az çöp gördüm. Genelde normal lokantalarda yemek en azından Urla’dan daha ucuza. Yolda 12 öğrenci ile sohbet ettim. Kıbrıstan memnun olanına rast gelmedim. Hepsi, eğitim denilen şeyin tam bir ticaret olduğunu söylüyor. Çok rahat ve gevşek bir eğitim ortamından bahsediyorlar. Muadelat varmış yani aldıkları diploma burada da geçerli oluyormuş.
Google ve Kıbrıs
KKTC nin dünyada tanınmadığını basından az da olsa takibediyordum da Google haritalarda telefonumun GPR ile yol bulma yönetiminin çalışmadığını da hayret ederek gördüm. Girne Lefokaşa hatta Kantara Kalesi dahil KKTC de bir adres bulmak mümkün değil.Ey değerli önemli demeçler veren politikacılar ve üst düzey bürokratlar sizler her ay maaş alıyor musunuz? Google maps olmazsa Google Türkiye ile bir anlaşma yapılır moogle maps ile bir şekilde kuzey Kıbrıs beyaz bir leke olmaktan kurtarılır! Bu kadar rehavet bence artık ayıp. Google Türkiyede’de çalışıyor. Haydin diplomasi olarak beceriksiz çıktınız neden ticareten olamıyor anlamıyorum. Kıbrıslı Antropolog Arzu hanım “illegal (yasadışı) bir ülkeyiz, ondan” deyiverdi. Diplomasi açısından da bu denli böbürlenmesini bilen Dışişleri Bakanımız neden Azerbeycan Pakistan gibi ülkelerle bu konuyu aşamıyor? Kırk yıl olacak önümüzdeki yıl bu kadar rahat olma hakkımız var mı?
Cep telefonu ve uçaklar da bir harika!
Uçak ile bayram öncesi gidiş 6O TL cıvarında bir uçak bileti buldum. Faiz aramadan ayni şirket ile gidiş dönüş oldu 300 küsur TL . Bileti aldıktan sonra dönüş İstanbul aktarmalı olduğunu fark ettim. Aktarmasız İzmir’e dönüş 110 TL daha. Vodafon da Kıbrısta hala telsim adıyla anılıyor. Netice kendi ülke kodu olmamasına ragmen ve internet çok zayıf çalışmasına ragmen roaming ücreti diye 4 gün için 65 TL fatura yazılıverdi.
Kıbrıs güzel, iklim enfes, Estonya, Rusya falan epeyce turist vardı. Kumar işi de anlaşılan güzel çalışıyor. Arada kazıklanma hissi de olmasa daha da güzel olacaktı. Anlaşılan Kıbrıs’ta cep telefonunu kapatmak gerek veya oradan başka bir numara almak.
Yirmiiki yıl önce St Hilarion’da oradaki haçlı kaleleri ve tarih hakkında bilgi veren, bir plaket asmıştık bir kongre vesilesi ile. Asit indirgeme olarak zarif bir tabela. Resmi izinle falan, küçük bir tören ile duvara yerleştirilmişti. O kaleye gitmek nasib olmadı anlaşılan askeriye atış eğitimi yapıyormuş. Merak ettim hala asılı mı diye. Kantara kalesinde tarihçe hakkında bilgi veren tabelalar yoktu. Rahat bir yaklaşım var Kıbrıs’ta. Umursamamak galiba kültürümüzün bir parçası.