10 Kasım Ti sesi ve Ramazan Davulu

Hürriyet gazetesinde okuduğum bir yazı üzerine okuyucum ile biraz derinlemesine fikirleşmek istiyorum .

 

 

Hürriyet gazetesinde Ahmet Hakan  11. Kasım 2014 de yazmış : “saat dokuzu beş geçiyor ve ben ayağa kalkmadım.” Bu yazıyı doğrusu önemsiyorum. Bir hakkın kullanımıdır. Hakkıdır. Kalkar veya kalkmaz. Kimsenin de kimseye tehditkar bir şekilde davranma hakkı yoktur.

 

Biraz geniş açıdan bakarsak; bu topraklar birçok insan yetiştirmiştir. Ölüm veya doğum tarihlerini kültleştirmeye kalkarsak her gün, her saat esas duruşta olmamız gerekmez mi? Hatta belki de 10 Kasımlarda tiz bir hoparlör sesi ile insanları uyarmaktan vazgeçmek mi gerek?

 

Pekala.

 

 

Ramazan davulcusu ve hoparlörle ezan sesine güncel yaklaşım nasıl olmalı ayni fikir doğrultusunda yaklaşırsak ?

 

Geniş açıdan bakınca: Hastası var. Gece nöbetinden gelip ancak yatmış olanı var. İnanmayanı var. Başka dine inananı var.

 

Daha yüksek sesle ezan okununca daha mı etkili oluyor? Daha fazla bağırarak konuşunca fikir daha mı etkili? Daha yüksek sesle korna çalınca trafik mi düzeliyor?

 

Muayyen oranda Hristiyan olan toplumda ayni yükseklikte hoparlörle ayine çağırmak için çan sesleri mi yayınlamak gerek?

 

Muayyen oranda pastafaryanizme inanan veya bambaşka konulara inananlar dilekçe verince ayni yükseklikte, örneğin kendi vecibeleri günde 7 kez bir çağrıyı tekrarlamayı icap ettiriyorsa hoparlörle çağrı yapabilecekler mi?

 

Yoksa artık her cep telefonunda veya her eve alınabilecek bir dijital saat ile ayni anımsatmayı herkesin kendisi için uygulayabileceği bir çağa doğru mu yöneliyoruz? Yoksa sadece Atatürk bambaşka, “inançlı” bir çağa yönelişimizin önünde bir engel olarak mı görülüyor?

 

Acaba sadece Cuma öğlen hoparlörsüz ezan okunup, ayni şekilde örneğin Hristiyanları olan mahallelere de Pazar günleri çan çalma izni mi verilmeli?

 

Ne dersiniz?