Balıkçı

 

Balıkçı vardır tekne ile balığa çıkar. Balıkçı vardır karadan balık tutar. Bazısı olayı geliştirmiştir. Sadece eliyle oltayı atmaz tam teşekküllü makaralı bir avlanma kamışı vardır.

Çocukken en özendiğim Mark Twain\’in yalınayak, hasır şapkalı sokak çocuğu karakteri idi. Bir ağacın gölgesine yatar ve misinayı  ayak başparmağından geçirir, öyle balık avlardı. Öyle veya böyle eğlenencelidir balık avı. Evine balık tutup götüreni, hatta komşuya bile balık armağan edeni. Bir kısmı balıkların cinsini bilir. Ne zaman sülünez ne zaman mamun takacağını bilir. Tam bir avcılık sporudur. Bazıları oltayı atar müzik dinler, kitap okur.

 

Karadan balık avlayanların bazıları ise 4-5 makaralı avlanma kamışı ile gelir. 2-3 er metre ara ile oltaları atar.   Bazen kendi misinaları karışır, bazen komşunun misinası ile karışır. Bunlar apayrı bir cinstirler. Bazen 60 yaşına merdiven dayamışlardır. Çok iyi niyetli, sempatik insanlardırlar. Bunlar ilgi kendilerinde olmayınca somurtmaya meyillidirler. Zihinlerini derinlemesine düşünce ile bulandırmazlar. Çabucak olayı kavrar, neticeye varmak isterler.

 

Bir tek karmaşık yönü vardır: düşünce dünyaları “beni sevmeyen ölsün!” şeklince gelişmiş ve sabitlenmiştir.

 

Böylesi ile kayıkla balığa çıkarsan, tüm iyi niyeti ile gider kayığın tapasını kurcalar. Elindeki son model bıçak ile şişme botta bir delik açıp açamayacağını dener. Çünkü aklına öyle esmiştir. Eh artık 60 a merdiven dayadığına göre de öğrenecek pek bir şeyi kalmamıştır. Heyecanlı bir yolculuk olur vesselam.

Zaten olay netice itibariyle basittir:

“Beni sevmeyen ölsün!”

 

Dünyasının merkezi de zaten O’dur.

 

Haklıdır.   Çünkü farklıdır.  O nedenle yerden göğe haklıdır!