Ne Yersen Ye

 

 

 

Cumhurbaşkanımız “ey Müslümanlar çoğalın” türünden bir beyanat vermiş. Dünya basınında Trump’dan fazla yer almış.   Bir dostum da Cumhurbaşkanımızın beyanatı üzerine bana yazdı:

“ E hadi doktor, memleket hizmet bekler\” diye.  Sanıyor mu ben gayrete gelip bir iki çocuk daha yapmaya çalışacağım? Yoksa sanıyor mu ben anlatacağım tekrar baştan : \”yok efendim Hz Muhammed yaşarken dünyada 300 milyondan az insan varmış, İstanbul’un fethinde yaklaşık 500 milyon\”.

 

“Eh, bugün 7 milyarı geçtik. Teknede yer yok, yeter su yok\” falan  diyeceğim, “doğa elden gidiyor neylesin Mamut” filan.. Burayı berbat edip uzayda yaşanacak yer aramanın türümüze has bir zeka göstergesi olacağından bahsedeceğim sanıyor galiba.

 

Bana ne? Tam tersine ben ananemden öğrendiğim gibi kendime dedim ki: “Allah sana akıl fikir versin!” Çifte hacı olan teyzem de benzer şeyler söylerdi.

 

Ben apayrı bir perhiz türü seçtim kendime : “Ne yersen ye!” Hala, Elhamdülillah, sağ liberalim, hala Marx falan arada okuyup adamın doğadan ne denli kopup böylesine ilginç bir inanç sistemi kurmasındaki ruh halini anlamaya çalışıyorum. Belki kominizm felaketi hakkında bir de kitap yazacağım, başlığına karar veremedim.

 

Ama perhiz? Yok abi, bu yaştan sonra beni “Ne yersen ye “ diyeti paklar. Şimdi ana ilgi alanım az okumak, katamaranların yelkendeki üstünlüklerini kavramak falan. Büyüyünce belki bir tane alacağım. Elitizmin sonu mu? Anlamam ağabey. Arada gene yazarım. Belki de daha bile eğlenceli olur? Nüfus falan kafa yormak ise beni aşar abi. Hep kırk yıl sonradan, yani pardon, önceden gündemi kovalamaya çalışmaktan  sıkıldım abi.

 

Bak, yazmışım 1970 yılında falan ot ( cannabis indica ) bağımlılık yaratmaz , serbest bırakılsa en azından bağımlılık yaratan afyon LSD falan türü maddeler ile karıştırılıp  ticanilerce satılmaz ve devlet para kazanır diye. Aha, inanmayana yazıyı tekrar yayınlarım. Ne olmuş?   Mamut kendinden menkul dalgalar genel müdürü  ve az okunan bir yazar olmuş. Hollanda ve ABD de bazı eyaletler dediğime gelmişler kırk yıl sonra. Yeter be gülüm. Ne yersen ye abi.