Anayasa Mahkemesi, Böbrekbilim ve Nefroloji

 

 

Haydin bakalım hayırlı uğurlu olsun, az hukuk ve hak ile ortaya karışık hakkımda Anayasa Mahkemesinin verdiği bir kararı anlatayım da fikri olan beri gelsin.

 

17 Mart 2016 tarihinde Anayasa mahkemesi haklı olduğuma karar vermiş! Ve devletimin bana 7000 Tl tazminat ödemesine. Bana anca tebliğ edildi.  Ben Türkiye’nin ilk on nefrologundan biriyim. Nefrolog demek Böbrek bilimci demek. Uzun bir tahsil. Almanya’da 11 yıl lise sonra 6 yıl tıbbiye sonra bir yıl medikal asistanlık sonra 6 yıl İç hastalıkları uzmanlığından sonra iki yılda elde edilen bir diploma. Aklıma şaşayım vallahi genç iken hepsini de yaptım . Türkiye’de lise iki yıl daha az ve İç Hastalıkları uzmanlığı da iki yıl daha az olduğundan yaklaşık 4 yıl daha az sürede elde edilebilen bir uzmanlık.

 

Ben ülkemdeki ilk on nefrologdan biriyim derken bir fark vardı tabii, diğer böbrekbilimciler 6 ay falan yurtdışında eğitim görüp birbirlerine gereken belgeleri verirken ben tüm eğitimi yurtdışında aldım. Benim diplomamın bir farkı daha var, tüm AT ülkelerinde geçerli. Avrupa Diyaliz ve Transplantasyon Derneğinin EDTA ilk iki Türk üyesinden biriydim. 10 yıl kadar evvel artık aidat ödemek istemediğimden ayrıldım.

 

Lübeck Tıp Fakültesindeyken edindiğim İç Hastalıkları Uzmanlık belgem tanındı gene oradayken edindiğim Nefroloji Uzmanlığı Belgesini tanımadı Sağlık Bakanlığı. Gerekçe: \”mecburi hizmet\” yapmamışım. Sonra mecburi hizmet kalktı vs ama bir kere “nayır nolamaz” dediler ben de ilk başta alaycı dilekçeler yazarak konuyu iş edindim.  Yani adam yurtdışında mühendis olmuş ama Türkiye\’de İlk okul okumamış  veya \”Vatandaşlık bilinci\” ve \”Atatürkçülük\” dersi almamış, ondan tanımıyoruz gibi bir yaklaşım.

 

Ya’hu erkekliğimden şüphe etseler gibi bir şey (iki çocuk babasıyım), ilk diyaliz makinalarından birini gümrükten geçirirken \”kullanılmış çamaşır makinası\” diyerek   1970 li yıllarda neredeyse aşılamaz olan “mevzuatı” aşmış bir insanım. Bursa Tıp Fakültesinde yıllarca kullandılar o cihazı.   Bırak ödülü falan,  ceza – ceza da değil, eziyet veya işkence.

 

1984 yılında vatandaşlıktan atılmamak için askerlik yapmaya geldiğimde ülkemde yaklaşık kırk bin hemodiyaliz yapılmıştı, benim yönetimimde yurtdışında da yaklaşık kırk bin seans yapılmıştı. O zamanlar gözüm nefrolojiden başka bir şey görmüyordu desem yeridir. Zaten hekimlik mesleğini seçip bu denli çalışanların zekasından hep biraz şüphelendim. Herhalde bu fikre de garip kulunuzun çabalarını izleyerek vardım.

 

Neyse 1984 den beri fasılalarla devam eden hukiki süreç ve yaşasın! Anayasa mahkemesi beni haklı buldu ve devlet bana bir şekilde tazminat ödeyecek. Yüce tanrım, sen haklıya hakkını verdirttin şükür. Şükür de, ne demek 7000 Tl ? Bir nefroloğun değeri bu mu?   30 küsur senedir ayda en az 1000 Tl kadar bir farklı kazanç elde edemez mi böbrekbilimci? Haydi geçtim binden ayda 500 Tl kadar? Yani muhtemel 5-8 aylık kazanç farkını devlet bana ödeyecekmiş. Bunca yıllık avukat masrafı Ankara’ya gidip gelmeler? 1984 den beri 30 yıldan fazla zaman geçmiş.

 

Adalet yerini buldu, şimdi sıra Avrupa İnsan Hakları mahkemesinde anlaşılan. Na’palım abicim,   yaşa ve gör ve biraz da eğlen. Hamdolsun ben 65 yaşımda, gari emekli bir insanım ve sağlıklıyım. İstanbul’un en çok kazanan hekimlerinden biri de oldum birkaç yıl, gene benzer kıstaslara göre başarılı bir çiftçiyim, inadından ödün vermeyen, az okunan bir de yazar. Gönül başka ne ister? Merakla Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin kararını bekleyeceğim. Ölmez sağ kalırsam on yıl içinde bu sütunlardan devamı efendim!