İzmir\’de bazı Camilerden Çv bella şarkısı çalınmış.
Bazı tabulardan kurtulma zamanı geliyor mu diye soruyor insan.
Tabu kelimesi Kaptan Cook tarafından 1777 de Polinezya’daki Tonga ve Fiji adalarından alınıp dünya lisanlarına yerleşmiş bir kelime. Yerlilerin kullandığı bu terim ihtiyaca cevap verdiği için hızla yayıldı. Yasak kardeşim yasak. Ve kutsal yasak! Biz sanki bu kelimeyi en seven kültür haline mi geldik?
Cumhurbaşkanına saygı, Komutana saygı, dine saygı. Anladık da korkusuz saygı olamaz mı? Her ülkede bu böyle değil. ABD başkanı hakkında söylenenlerin onda biri bizde bir Cumhurbaşkanına söylense idi yer yerinden oynardı.
Hoparlör ezan için şart mı? Belediye oradan duyuru yapamaz mı? Darbe tehlikesi, deprem veya yangın oradan duyurulamaz mı? Arada müzik çalınamaz mı? Ezandan başka “dini” içerikli söylemler bu hoparlörlerden yayınlanıyor mu? Kaç desibel’e kadar izin var toplum sağlığı açısından. Eğer hangi müziğin yayınlanabilir hangisinin yayınlanamaz olduğunu düşünmeye başlarsak işimiz zor olabilir mi? Kim karar verecek?
Son zamanlarında cami hoparlörlerinden ezandan başka epey yayın yapıldı. Bach kilise müziği çaldığı için caiz ise Mozart fazla modern mi?
Ciao Bella olmadı ise Halk türküleri de yayınlanamaz mı?
Almanya’da tarihi Köln katedralinde Bayram namazı kılınmasına izin verildi. Çıkarken bağış kutusuna da para bıraktı din kardeşlerimiz.
Bu yayınların yapılması kaç desibel’e kadar caiz? Nöbetten sonra uyumaya çalışan sağlıkçının hakkı da kutsal mı?
Biz de bu konuları tabu olmaktan çıkartıp birbirimize şahsen saldırmadan fikirleşme alışkanlığını geliştireceğiz umuyorum önümüzdeki (on?) yıllarda.
Zor dostum zor, gittik gittik, çok iyi bildiğiniz gibi, gittiğimiz yol bir arpa boyu değil. Ama bu yalnızca bir deyim, aslında geriye gittiğimiz çok açık bir şekilde görülüyor, kimilerimiz ise, her nedense olup biteni göremiyorlar.
Size anahtar sözcükler bırakıyorum: Dogma, Tutuculuk, Nalıncı Keseri, Anti-demokratik, Baskıcılık, Kakafoni, Berbat diksiyon, Saygı / Saygısızlık, Tahakküm