Bayram, Göç vs.

Oğlum Bayramda  öğlen geldi, sabah çok yüksek bir çift  misafir gelmiş ona. Gıpta ettim.

Resimleri en altta Bay ve Bayan  Kush. Büyütünce görürsünüz.

Sonra evde oturdu eski dosyaları karıştırdı. Bulduğu bir mektup 14 yaşında bir gencin  hissiyatı olarak belki ilgi çeker.  Olduğu gibi aldım. Buradaki bayram, oradaki bayram.

Anneme yazdığım 30.121964 tarihli mektuptan:

….Yiyecek paketini aldım ve sahici bir domuz gibi lokumlardan başladım.. “Valde Hatun şerefine 3 kere:  saol, saol, saol.”

Peder bey geldiğimde yürüyüşe çıkmıştı daha da gelmedi. Çok çalışıyorum, içimden istiyorum, imanlıyım. Ama o gelmeden bi paketi bitirebileceğimi ümit etmiyorum.

Önceden bilse idim, bi gün pehriz yapar, şimdi de bozardım. Ama maalesef  çok tokum.

Noel’de bizim Almanların yanında idim, yani evlerinde kaldığım ailenin, sırf ne ederler göreyim diye.  Aman vald beni bir kiliseye götürdüler (bunlar Hristiyanın namuslusundan, yani protestan)  efendicaazıma süüüliyeyim, erkenden gidip yer kaptık. Herkes iyice giyinmiş. (benim herkes didiim paltosu olmayanlar)  paltosu olanlar altına bluejeans ve normal bir gömlek giyip paltoyu kilisede çıkartmıyorlar.  Ondan sonracııma söyliyeyim ,  elimize bi kaat tutuşturdular ve ondan sonra ayin başladu.

Ve ondan sonra benim yanaklarımın içi ısırmaktan bi hal oldu, çünkü gülürsem biliyorum ki, fena yaparlar.

Neyse ilk beş dakikada herkes öne eğilmiş verilen kaattan ayini takip ediyor ve hepberaber şarkı söölüyolar.. falan derken ben yanımdaki oğlana şööle bi baktım,  (küçükoolları) oğlan fena halde uyuya kalmış, yanında oturan babası oğlunun uyuduğunu anladığımı anlayınca, o kadar sinirlendi ki şarkıyı hemen kesip oğlunu dürtmeye başladı ama oğlan, bildiin gibi değil, hiç dürtmeyle falan uyanacak göz var mı?  Kaçıncı uykusunda, neyse adam uyanmadığını görünce daha da bozuldu ve sinir içinde  (ben baktığım için- yoksa tınmaz) oğluna “schlaf gut, schlaf gut”*demeye başladı , aniden aklına başka kelime gelmediğinden midir  nedir anlayamadım..

Ama kendimi tutmak için de ısırmadığım yer kalmadı.  Ben oğlana sahiden kızdığını zannettim , neyse öbür tarafa döndüm ve o tarafımda kağıtlarına eğilmiş okuyan kadın ile büyük oullarını göödüm.  Fakat ulan, o da ne?  Vaaz başladığı halde bunlar kafalarını kaattan bi türlü kaldırmıyorlar. Dikkatli bakayım dedim – (demez olaydım)- gördüğüm şey sadece ikisinin de mışıl mışıl uyudukları. Meğer bütün mesele  küçük oğlanın kilisede  uyumanın ilmini almadığındanmış. Vaaz başlamasa idi ben öbür ikisinin uyuduğunun hayatta farkına varmayacaktım.

Neyse son \”Amen\” çekilir çekilmez herkes sıradan birbirini dürtmeye başladı.. dinin esasından mı diye ben de yanımdakini dürttüm. “danke” deyip gözlerini açıverdi, bendeniz naciz kulunuz da babamın bastonu uzunluğunda bir pes çektim..

Baklavaları şimdi gördüm çoook çook lezzetliler, onlara da bol keseden teşekkürler.  Neyse valdeciiim yanacıklarından öper, baklavalara candan teşekkür ederim.

* (Ek not: schlaf gut : iyi uykular!)

Zarfta gönderen yerine bir Mamut resmi çizmişim.  17 yaşıma kadar ismim o zamanlar Almanlara daha da yabancı gelir idi ve   akılda kalması  için mamut çizerdim, sonra  17-25 yaşlarımda “ben”  veya “B.N.Deniz”  diye bir  “mahlas” veya takma isim kullandım.  26 sından sonra  evil barklı çoluklu çocuklu olarak  epeyce ve yoğun bir süre Dr.Tolon. Urla’ya göçüğümden beri de  artık ismim “Mahmut abi” olarak yerleşti genelde.

Oğlumun bayramda gelip eski mektupları karıştırırken yukardakini bulması tabii apayrı anıları canlandırdı. 1963-64 den beri Alamanya. İlk başta iki ayrı ailenin yanında kaldım, sonra iki sene kadar babamın oturduğu pansiyonda tavan arasında bir 6 metrekare bir odam vardı.  Babam birinci katta idi ve 20 m2 kadar bir odası vardı. Tuvalet zemin katta idi. Yıkanmak  için şehir banyosuna giderdik. Ben kürek çektikten sonra falan duş yapardım. Babam döndü, ben liseyi bitirdim. Bad Godesberg’den Kiel’ e, üniversiteye gittim.

Oğlum annemin de mektuplarını okudu. Bana hala zor geliyor topluca o mektuplar ve diğer evrakı metruke ile uğraşmak.  Onu kaybettiğimiz 1967 yılından beri anısı  hala taze.   Son oturduğumda Behice Boran şiirleri ortaya çıkmıştı. Yapılacaklar listesinde duruyorlar daha.